Tantitoni'nin ürünlerini çok beğeniyorum fiyatları biraz pahalı olsa da çok renkli ve sevimliler... Tıpkı mailime gelen bu dondurma standı gibi:)
27 June, 2010
21 June, 2010
My sweet home
Sesim solugum çıkmadı, hem çok yoruldum hem de internete girecek vaktim olmadı. Kısaca maillerime bakıp çıktım sadece.. Yeni evimden bahsetmek gerekirse, en kısa zamanda mutfagımın fotografını koyacagım, çünkü en sevdiğim yeri mutfak oldu:) Tüm günümü geçirebilirim orada, zaman olursa tabii..
Bu arada taşınmanın ne kadar zor olduğunu bir kez daha anladım. Şimdi sitede taşınan birini görsem neredeyse çay demleyip tepsiye bardakları hazırlayıp götüresim geliyor. Eşim de abartma diyor.. o kadar yordu ki beni abartsam da haklıyım. Hele tüm işleri yalnız yapmak o kadar zor ki, insanın facebook ta 400 tane arkadaşı oluyor ama taşınırken yanında ailesi dışında kimse olmuyor.. Ki ailemizin de Adanada yaşadığını düşünürsek!!! Sağolsun istanbulda olan kısmı diyeyim çok yardımcı oldular.. İnsanın böyle zamanda oturup, sadece bardakların sarılı oldugu gazeteyi açacak birine bile ihtiyacı oluyor.. Bir de tabii aynı sitede oturduğumuz, taşınma sebebimizin %80 i olan arkadaşlarımız ve yeni komşularımızın da borcu ödenmez.. İşte onlar sayesinde atlattık bir sürü zorluğu.. Ama işte ıvır zıvır işler hiç bitmiyor.. Mesela geldim eve perdelerim yerlerde sürünüyor. Aman allahım o kadar da gözüme batıyor ki, tek tek hepsini akşamları elimde kısaltıyorum.. Çünkü hepsini birden söküp nereye götüreceğimi bulamadım. Aradığım yerler de sadece yeni perde siparişi alıyormuş, sanki ben bedavaya kısalttıracağım.. Neyse iş başa düştü tek tek iğneliyor, ütülüyor sonra da dikiyorum, böyle yazarken kolay ama öyle zaman alıyor ki.. Son 1 odam kaldı, hala akşamları devam ediyorum.. Bir de evin içinde eşyalarım kayboldu resmen, kocaman ev, eşyalarım eski eve zor sığıyordu şimdi de ufacık tefecik kaldılar.. Ama pek bir şey almak istemiyorum şu anda, ilerde ne olacağı belli olmaz, fazla eşyam olmasındansa bana yetecek kadarı iyi şimdilik. Sadece duvarlarım bomboş görünüyordu ve gözüme batıyordu, Ikea’ya gidip asılması için bazı aksesuarlar aldım o kadar..
Bunlar zor yanlarıydı ama güzel yanları da var, mesela artık her akşam işten gelip yaklaşık yarım saat yüzüyorum.. Yürüyecek bir sürü alan var.. Güvenlik açısından çok memnunum .. Bir de sabahları servis beklerken kuş sesleri bana eşlik ediyor.. Hıı bir de henüz geceleri uyurken penceremi açmadım.. Gayet serin bizim burası.. Umarım kışın da çok şikayetim olmaz.
Yeni evimden haberler şimdilik bu kadar..İnşallah bir daha arayı bu kadar açmayacağım...
*Fotograf gettyimages'den alınmıştır..
Bu arada taşınmanın ne kadar zor olduğunu bir kez daha anladım. Şimdi sitede taşınan birini görsem neredeyse çay demleyip tepsiye bardakları hazırlayıp götüresim geliyor. Eşim de abartma diyor.. o kadar yordu ki beni abartsam da haklıyım. Hele tüm işleri yalnız yapmak o kadar zor ki, insanın facebook ta 400 tane arkadaşı oluyor ama taşınırken yanında ailesi dışında kimse olmuyor.. Ki ailemizin de Adanada yaşadığını düşünürsek!!! Sağolsun istanbulda olan kısmı diyeyim çok yardımcı oldular.. İnsanın böyle zamanda oturup, sadece bardakların sarılı oldugu gazeteyi açacak birine bile ihtiyacı oluyor.. Bir de tabii aynı sitede oturduğumuz, taşınma sebebimizin %80 i olan arkadaşlarımız ve yeni komşularımızın da borcu ödenmez.. İşte onlar sayesinde atlattık bir sürü zorluğu.. Ama işte ıvır zıvır işler hiç bitmiyor.. Mesela geldim eve perdelerim yerlerde sürünüyor. Aman allahım o kadar da gözüme batıyor ki, tek tek hepsini akşamları elimde kısaltıyorum.. Çünkü hepsini birden söküp nereye götüreceğimi bulamadım. Aradığım yerler de sadece yeni perde siparişi alıyormuş, sanki ben bedavaya kısalttıracağım.. Neyse iş başa düştü tek tek iğneliyor, ütülüyor sonra da dikiyorum, böyle yazarken kolay ama öyle zaman alıyor ki.. Son 1 odam kaldı, hala akşamları devam ediyorum.. Bir de evin içinde eşyalarım kayboldu resmen, kocaman ev, eşyalarım eski eve zor sığıyordu şimdi de ufacık tefecik kaldılar.. Ama pek bir şey almak istemiyorum şu anda, ilerde ne olacağı belli olmaz, fazla eşyam olmasındansa bana yetecek kadarı iyi şimdilik. Sadece duvarlarım bomboş görünüyordu ve gözüme batıyordu, Ikea’ya gidip asılması için bazı aksesuarlar aldım o kadar..
Bunlar zor yanlarıydı ama güzel yanları da var, mesela artık her akşam işten gelip yaklaşık yarım saat yüzüyorum.. Yürüyecek bir sürü alan var.. Güvenlik açısından çok memnunum .. Bir de sabahları servis beklerken kuş sesleri bana eşlik ediyor.. Hıı bir de henüz geceleri uyurken penceremi açmadım.. Gayet serin bizim burası.. Umarım kışın da çok şikayetim olmaz.
Yeni evimden haberler şimdilik bu kadar..İnşallah bir daha arayı bu kadar açmayacağım...
*Fotograf gettyimages'den alınmıştır..
Subscribe to:
Posts (Atom)