Sonunda ben de okudum bu kitabı. Çok fazla merak ediyordum ama pek gerek yokmuş. Bugüne kadar Orhan Pamuk'un 3 kitabını okudum içlerinden en çok da Benim Adım Kırmızı'yı sevmiştim.Bilmem belki de ilk onu okudugumdandır. Masumiyet Müzesi onu sollar diye umut etttim ama kitap okuma konusundaki bitmez tükenmez sabrım tükendi.. Çok nadirdir benim bir kitabı yarıda bıraktıgım ama dayanamadım. Kemal'in Füsunla ilgili her ayrıntıya bu kadar hastalık derecesinde baglı olmasına, sayfalar süren ayrıntılara dayanamadım.. Eziyetti resmen benim için, o kadar sıkıntıya sonunda bişe oldu mu acaba diye katlanıyorken Dinom beni bu eziyetten kurtardı ve braktım kitabı. Ohh beee:)
Şimdi de yılbaşı hediyem olan Babil'de Ölüm İstanbul'da Aşkı okumaya başlamak için kaçıyorum bilgisayar başından..
orhan pamuun hicbir kitabini okumadim, okumayi da düsünmüyorum, kendisini hic sevmem!
ReplyDeleteRahşan ben senin kadar tepkili değilim aslında.Nötr üm ama bi daha kitabını alıp okuyacagımı pek sanmıyorum açıkçası:)
ReplyDeleteDeme ya bende okumayı düşünüyorum, tabii iyi olunca okuycam
ReplyDeletebende duruyor dolabımda ama bakalım ben nasıl bulcam ki benim adım kırmızıyı çok sevmiştim
ReplyDeletebende bırakma egılımındeyım ama senın dedıgın gıbı bırakmamak ıcın ozel caba gosterıyorum bakalım ne kadar sabırlıyım
ReplyDeleteCilekli pasta, ben de aynen benim adim kirmiziya bayilmistim ama bu oyle degil bir de sen dene bakalim:)
ReplyDeleteHuseyin, benim sabrim cok dayanamadi iste. Bakalim sen bitirebilecek misin?